تفاوت بین یک آشکارساز نقص اولتراسونیک و یک آشکارساز نقص اشعه ایکس چیست؟
برای یک جسم، ایراداتی مانند منافذ، سوراخ‌های سوزنی، آخال‌ها، تخلخل، ترک‌ها، تفکیک، نفوذ ناقص و همجوشی ناکافی در جسم را نمی‌توان با چشم غیرمسلح مشاهده کرد. در این زمان، ردیاب عیب عملکرد خود را بازی می کند و به ما در تشخیص نقص کمک می کند. بنابراین تفاوت بین آشکارساز عیب اولتراسونیک وتشخیص عیب اشعه ایکس جهت دار? چگونه عیوب داخلی اشیاء را تشخیص می دهند؟
آشکارساز نقص اولتراسونیک، همانطور که از نامش پیداست، ابزاری است که از امواج مافوق صوت برای تشخیص وجود نقص در داخل یک جسم استفاده می کند. می تواند عیوب را تشخیص دهد، عیوب را بیابد، عیوب را ارزیابی کند و عیوب را تشخیص دهد.
راتشخیص عیب اشعه ایکس جهت دار می تواند به موادی که عموماً در برابر نور مرئی غیرقابل نفوذ هستند نفوذ کند. قدرت نفوذ آن به طول موج اشعه ایکس و چگالی و ضخامت ماده نفوذ شده مربوط می شود. هر چه طول موج اشعه ایکس کوتاه تر باشد، قدرت نفوذ بیشتر است. هرچه چگالی کمتر و ضخامت نازک تر باشد، اشعه ایکس راحت تر نفوذ می کند.
بازرسی رادیوگرافی
مزایا: به جسم بازرسی شده آسیب نمی رساند، راحت و کاربردی است و می تواند به اثرات تشخیص منحصر به فرد دست یابد که با روش های تشخیص دیگر قابل دستیابی نیست.
تست اولتراسونیک
نمایش عیوب در بازرسی اولتراسونیک بصری نیست، فناوری بازرسی دشوار است، به راحتی تحت تأثیر عوامل ذهنی و عینی قرار می گیرد و نتایج بازرسی به راحتی قابل ذخیره نیست. بازرسی اولتراسونیک به سطح کار صاف نیاز دارد و برای شناسایی نوع نقص و ضخامت مناسب نیاز به بازرسان مجرب دارد. بازرسی قطعات بزرگتر باعث می شود تشخیص عیب اولتراسونیک نیز محدودیت هایی داشته باشد.
بنابراین برای تست هایی که نیاز به دقت تشخیص بالاتری دارند، تست رادیوگرافی مزایای آشکاری نسبت به تست اولتراسونیک دارد و همچنین اولین انتخاب مشتریان است.
